Wpływ kolorów na percepcję – zielony

Kolory w naszym życiu odgrywają nie tylko rolę estetyczną – są też jednym z podstawowych środków wyrazu. Niejednokrotnie podejmujemy nasze decyzje w oparciu o przekaz kolorystyczny, którego znaczenie zaszyte jest w naszej podświadomości.

ZIELONY

To kolor kojarzony przede wszystkim z naturą i harmonią. Przypisuje mu się działanie odprężające i kojące zmysły. To dlatego zaleca się, aby w przestrzeniach biurowych znajdowały się zielone rośliny. Z tego samego powodu szpitalne korytarze maluje się w odcieniach właśnie zieleni. Zielony jest również wykorzystywany do podkreślenia bezpieczeństwa, naturalnego pochodzenia czy pieniędzy. Z tego koloru korzystają takie marki, jak: BP, BOŚ czy Starbucks.

Zielony ma także znaczenie pejoratywne.

W średniowieczu kolor ten kojarzono z samym diabłem. Wierzono, że przyciąga zło i pecha – być może dlatego jaskrawa zieleń jest dziś uznawana za kolor jadowity, symbolizujący rozkład i niebezpieczeństwo, zaś bladozielony to kolor choroby i zazdrości.

Zieleń może być zarówno zdrowa i żywotna, jak również trująco złowieszcza, niczym pokryte zielonym narostem trzęsawisko pełne węży i aligatorów. Zielone światło na skrzyżowaniu pozwala nam bezpiecznie ruszyć przed siebie, ale gdy  widzimy zielony nalot na jedzeniu, czy nie wahamy się go zjeść?

Kolor zielony w filmach

Zieleń może dostarczać kontekstu, co pozwala opowiadanej historii nabrać emocjonalnego znaczenia. Dwojaka natura zielni jest dobrze wykorzystywana w wielu filmach.

Wielkie nadzieje, film produkcji amerykańskiej z 1998 w reżyserii Alfonsa Cuaróna.

Ze względu na użytą paletę barw film ten nazywany jest „zielonymi nadziejami”. Bohater filmu, malarz Finegan Bell, na poczatku deklaruje zza kadru, że kolor jest metaforą pamięci subiektywnej.

To zieleń i jej wszechobecność wspiera i podtrzymuje nasze reakcje na bohaterów oraz fabułę filmu. Poszczególne kadry namnażają różne odcienie zieleni w tylu miejscach, że wysyła to sprzeczne sygnały – od zdrowego, żyznego, aż po trujący – wręcz zimny. A kiedy już odbierzemy je wszystkie na raz, wewnątrz czy na zewnątrz, czujemy się nienaturalnie. Widzimy w filmie zieleń w stanie naturalnym, gdy jest zepsuta i zachwaszczona. Gdy zaś pojawia się w rzeczywistości stworzonej przez człowieka, staje się sztuczna. W ten sposób to przedawkowanie zieleni staje się wizualną ironią.

Matrix – film braci (sióstr) Wachowskich z 1999 roku.

Już w pierwszej scenie widz zostaje przywitany przez jadowitą zieleń tajemniczego ciągu znaków pojawiającego się na czarnym ekranie monitora. Kolejne sceny to komplilacja mrocznych wnętrz i zielonkawych świateł. Wnętrze obskurnego hotelowego pokoju, w którym przebywa Trinity, zdaje się krzyczeć: „degeneracja!”. Nie jest to przypadkowy zabieg – każda scena rozgrywająca się w wirtualnym, stworzonym przez maszyny świecie, ma monochromatyczną, zielonkawą paletę barw. To zieleń nienaturalna, przywodząca na myśl chorobę i rozkład. Z biegiem czasu pozwala odbiorcy odróżnić świat realny od komputerowego.

Szeregowiec Ryan – film Stevena Spielberga z 1988 roku.

Ostatnia scena filmu: wojskowy cmentarz. Początkowy kontrast białego kamienia i czystej, świeżej trawy, służy zbudowaniu emocji tej chwili. Trawa jest zielenią, która  sygnalizuje początek końca zimowej martwoty – po zimie przychodzi wiosna – odrodzenie. Czysta biel kamienia znaczącego groby jest chłodnym przypomnieniem, że młodzi ludzie, którzy tu leżą, nie będą mieli żadnych wiosen. To zasadniczy element dwubiegunowości tego miejsca.

Spielberg wie, jak pokazać, co znaczy być człowiekiem, zestawiając ze sobą kontrastowe obrazy. Nasze poczucie humanizmu pozostawia nietknięte. To wszystko przybliża nam świadomość ludzi zmuszonych do mordowania się nawzajem, sceny te przeplata intymnymi migawkami naturalnego piękna. Widzimy i czujemy, że jeśli nie zrozumiemy tych obrazów, zostanie nam tylko mroczny obraz natury wojny.

Cienka czerwona linia – film Terrencea Malicka z 1998 roku

Ekranizacja powieści Jamesa Jonesa. Rok 1942. Oddział amerykańskiej armii ląduje na okupowanej przez  Japończyków wyspie Guadalcanal. Ich zadanie okazuje się misją samobójczą(1).

Zielony staje się wszechobecną wizualną syntaksą tego, co dzieje się w przeplatających się w tym filmie historiach. Zieleń, dzięki umiejętności stymulowania reakcji zarówno pozytywnych jak i negatywnych, staje się główną metaforą dualizmu samej egzystencji. W jednej chwili zachwycamy się pięknem tropikalnej flory i ekranem pełnym zieleni, w następnej zaś widzimy martwego człowieka, który w nią upada.

Taka jest ZIELEŃ – kolor królestwa fauny i roślin, szczególnie tych rozkwitających wiosną; nowe życie, nowa świeżość.

Pomiędzy niebem a ziemią jest królestwo zieleni. Zieleń jest przeciwstawna czerwieni – przypomnę, że to dlatego jest kolorem chirurgicznych fartuchów. Zdarza się, że zieleń zastępuje czerwień, wówczas gdy występuje jako barwa życia, odradzania. To kolor który symbolizuje nadzieję, życie i nieśmiertelność.

(1) Źródło opisu: www.filmweb.pl
Do generowania palet użyto narzędzia: www.canva.com/color-palette/